آزمون خودشیفتگی برای سنجش میزان شدت ویژگی های شخصیتی خودشیفته در پاسخ دهندگان طراحی شده است. خودشیفتگی به مفهومی روانشناختی اشاره دارد که با عشق بیش از حد به خود، میل به توجه و تحسین دیگران و نیاز به احساس مهم بودن و برتری مشخص می شود.
علائم خودشیفتگی عبارتند از میل شدید به ستایش و به رسمیت شناختن، میل شدید برای قرار گرفتن در مرکز توجه، و اغراق در دستاوردها و استعدادهای خود. افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی تمایل به خود محوری دارند و اغلب نیازها و احساسات دیگران را نادیده می گیرند یا نادیده می گیرند.
خودشیفتگی می تواند تا حد زیادی بر روابط بین فردی و کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی ممکن است در ایجاد و حفظ روابط سالم و سودمند متقابل مشکل داشته باشند، زیرا تمایل دارند از دیگران برای رسیدن به اهداف خود استفاده کنند.
دلایل خودشیفتگی می تواند متفاوت باشد، از جمله آسیب های دوران کودکی، عدم حمایت عاطفی، و انتظارات بالای دیگران. درمان اختلال خودشیفتگی ممکن است شامل روان درمانی باشد، که به بیمار کمک می کند عزت نفس سالم ایجاد کند و یاد بگیرد که بر اساس احترام و درک متقابل روابط ایجاد کند.
خودشیفتگی یک پدیده روانی پیچیده است که برای درمان موثر نیاز به کمک حرفه ای دارد. کمک به موقع می تواند به افراد مبتلا به اختلال خودشیفتگی کمک کند تا با مشکلات کنار بیایند، روابط خود را بهبود بخشند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
تست روانشناسی «تست خودشیفتگی» از بخش «روانشناسی شخصیت» شامل 25 سوالات.