การเข้าโรงเรียนเปลี่ยนขอบเขตทางอารมณ์ของเด็กเนื่องจากการขยายตัวของเนื้อหาของกิจกรรมและการเพิ่มจำนวนของวัตถุทางอารมณ์ สิ่งเร้าที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์ในเด็กก่อนวัยเรียนไม่สามารถใช้ได้ กับ นักเรียนชั้น ประถมศึกษาอีกต่อไป แม้ว่านักเรียนที่อายุน้อยกว่าจะมีปฏิกิริยารุนแรงต่อเหตุการณ์ที่แตะต้องตัวเขา แต่เขาก็พัฒนาความสามารถในการระงับปฏิกิริยาทางอารมณ์ที่ไม่ต้องการด้วยความพยายามด้วยความตั้งใจ ด้วยเหตุนี้จึงมีการแยกการแสดงออกออกจากอารมณ์ที่มีประสบการณ์ทั้งในทิศทางเดียวและในอีกทางหนึ่ง: ไม่สามารถตรวจจับอารมณ์ที่มีอยู่หรือพรรณนาถึงอารมณ์ที่ไม่ได้สัมผัสได้
การแสดงออกทางสีหน้าของผู้อื่นมักถูกมองว่าไม่ถูกต้อง เช่นเดียวกับการตีความการแสดงความรู้สึกของผู้อื่น ซึ่งนำไปสู่การตอบสนองที่ไม่เพียงพอของนักเรียน ที่อายุน้อยกว่า ; ข้อยกเว้นคืออารมณ์พื้นฐานของความกลัวและความสุข ซึ่งเด็กในวัยนี้มีความคิดที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าพวกเขาสามารถแสดงออกด้วยวาจา โดยตั้งชื่อคำที่มีความหมายเหมือนกันห้าคำสำหรับอารมณ์เหล่านี้
การทดสอบสำหรับเด็กนักเรียนจะช่วยให้เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกสำหรับผู้ที่เรียนที่โรงเรียน